سایه سنگین این بیماریهای اقتصادی که طی دههها در اقتصاد کشور رسوب کرده، نهتنها امکان اصلاح را به ساختار اقتصادی نداده که خود سند بودجه را نیز تبدیل به محتوای اطلاعاتی غیرشفاف، نامفهوم و غیرکارآمد کرده بود؛ مسئلهای که همواره مطالبه کارشناسان و استادان اقتصادی از دولتها بود. بودجه سند پیشبینی است، اما نه مبتنی بر آمال و آرزوها که متکی بر اعمال و آوردهها، اما باوجود این واقعیات، تنها دولت دوازدهم است که با یک واقعیت دیگر نیز روبهرو بوده است، قطع درآمدهای سنتی چند دههای ناشی از نفت و همینطور قطع ارتباط اقتصاد ایران با جهان و تلاش برای از کار انداختن تولید داخلی با فشار بزرگترین قدرت اقتصادی، سیاسی و نظامی واقعیتی است که هیچ دولتی پیش و پس از انقلاب آن را تجربه نکرده است. کاهش تورم حتما باید اولویت دولت باشد اما تورم تک رقمی طی یکسال،نه شدنی است نه مطلوب. ما نیازمند کنترل تورم و ایجاد رشد بهطور توأمان هستیم. سیاسی هم نمیگوییم، یکسال خشکسالی نتواند ما را زمینگیر کند، یک مشکل اگر جایی پیش آمد نتواند اقتصاد ما را بالا و پایین کند. دولت یازدهم در شرایطی که روی کار آمد اولین تصمیمش آن بود ، هر قدمی که در بخش اقتصاد برمیدارد، با صاحبنظران مشورت کند و نظرات آنها را بخواهد .
اتفاقاً در دولت مورد حمایت برخی منتقدان سیاسی، در شرایطی که کشور بالاترین درآمدهای نفتی در طول تاریخ را داشت، بودجه را آنچنان به نفت آلودند که خروج از آن نیازمند تلاش و ممارست بسیاری است، اما آنچه مورد نقد برخی منتقدان بودجه است، پیشبینی فروش ۲.۳ میلیون بشکهای نفت است که آن را خوشبینانه میدانند. از نظر سیاستهای مالی، با هدف تحریک بخش تقاضا، خروج از رکود و حرکت به سمت رشد و رونق اقتصادی، بودجه انبساطی تنظیم شده است. کوچک کردن دولت بهطور سالانه یکی از اهداف است و بههمین منظور سعی شده استخدامهای بخش دولتی بسیار حداقلی صورت گیرد – نگارنده شاهد دو دور استخدامهای انبوه با طرحهای مطرح مجالس بهطور مثال در آموزش و پرورش و سازمان فنی و حرفهای بودم و دولت برخلاف سنوات گذشته بهدنبال افزایش سرمایه انسانی نبوده است. در موضوع حمایت اجتماعی بهطور مثال اشتغالهای کوچک و خرد و متوسط دنبال شده و فقرزدایی و ارتقای نظام سلامت و مسکن ارزان در نظر گرفته شده است. بهطور مثال در توسعه زیرساختها، حفظ محیط زیست، افزایش ظرفیت تولید نفت و گاز، افزایش خطوط ریلی و جاده، افزایش تولیدات صنعتی، تقویت دانشبنیانها، ایجاد کشاورزی مدرن، استفاده بهینه از آب و مقابله با کمآبی در آینده و غیره مدنظر قرار دارد.
به گزارش ایسنا، غلامحسین شافعی در نشست هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران اظهار کرد: درک و قبول این مطلب که کشور در چه شرایط خطیری از نظر اقتصادی قرار دارد و دلایل آن چیست، بهنوعی قدم اول برای حل مشکلات به شمار میرود. بودجه از اتاقهای دربسته و کمیسیونها وارد اتاق شیشهای شده و امروز هرکس میتواند همه منابع و مخارج را بنگرد و مورد نقد و پرسشگری قرار دهد. همچنین تلاش بر این بوده تا در این بودجه منابع و درآمدهای پیشبینیشده کاملاً واقعی باشند و مصارف اجتنابناپذیر بهطور کامل پوشش داده شود و هزینههای غیرضروری افزایش نیابد. دوران نوسنگی و مسسنگی در ایران با توجه به سردی، نزدیک به هزار سال طول کشید تا عصر نوسنگی از هلال حاصلخیز به فلات ایران برسد و کشاورزی ممکن شود. با وجود نقدهایی که میشود، بودجه ۱۴۰۰ تلاش کرده مبتنی بر واقعیتهای امروز کشور سامان یابد و در درون آن نگاهی به آینده نزدیک و رو به بهبود اقتصادی هم وجود داشته باشد. یکی از انتقادهای تکراری در خصوص بودجه انبساطی بودن آن است، اما بر اساس ارزیابیهای کارشناسان داخلی و نهادهای خارجی مثل گزارش صندوق بینالمللی پول، اقتصاد ایران در سال آینده در مسیر رشد اقتصادی بالای 3 درصدی قرار خواهد گرفت، بودجه سنواتی کشور باید تناسبی با این رشد ایجاد کند و مبتنی بر چنین ضرورتی تدوین شده است. This content has been generated with GSA Content Generator Demoversion.
بودجه ۱۴۰۰ ما را گامهایی به آن اصلاحات ساختاری نزدیکتر میکند و اثربخشی آن نیازمند تداوم این نگاه در بودجههای سنواتی آینده و باور ارکان تصمیمگیری و برنامهریزی به بودجههای مبتنی بر واقعیات سخت است. کشوری که درگیر بحران بینالمللی است، اصلاحات ساختاریاش سختتر میشود و البته باید به خاطر داشت در کشورهای در حال توسعه اصلاحات ساختاری همیشه پرچالش است. غرب میخواهد منازعه هستهای در نهایت منجر به این شود که ایران حمایت از کشورهای حامی تروریسم را متوقف کند. بالابودن نرخ رشد اقتصادی در یک منطقه توجه سرمایهگذاران و فعالان اقتصادی را به آنسو جلب میکند و به این ترتیب مزیتی برای کشور ایجاد میشود که بتواند سرمایه بیشتری را جذب کند و در موقعیت برتری نسبت به رقبای منطقهای خود قرار گیرد. گرایش به اسلامیسازی پس از انقلاب ۱۳۵۷، هنرهای تجسمی را محدود کرد اما این هنرها همچنان از طریق نمایشگاهها و اخیراً از طریق دسترسی به اینترنت، در حال پیشرفت هستند. برای نمونه همه اقتصاددانان و حتی مسئولان قوای مختلف همواره از حذف یارانه پنهان انرژی سخن گفته و به این بیماری اقتصادی ۶۰ ساله ایران اشاره کردهاند، اما این یارانههای پنهان به نحوی با مسائل اجتماعی و سیاست داخلی در هم تنیده شده که هر بار جهتگیری برای اصلاح آن، به یک اصلاح اجتماعی دردناک تبدیل شده است.